Wywiad - Jan Laštůvka

Oto pierwszy z naszych wywiadów z bramkarzami noszącymi rękawice BU1. Dziś zadamy kilka ciekawych pytań bramkarzowi, o którym pisaliśmy wcześniej. Jan Laštůvka to jedno z pierwszych wielkich nazwisk, które założyło nasze rękawiczki. Zadajmy mu kilka pytań, czy to o jego początkach, czy o przyszłości…

Kim jest Jan Laštůvka?

Znany support Baníka urodził się w 1982 roku w Havířovie. Na świat futbolu rzucił okiem 6 lat później, kiedy przyjaciele przywieźli go do klubu Karvinský. W wieku 18 lat przeniósł się doBaník Ostrava, gdzie po pierwszym sezonie został bramkarzem numer jeden. Pozostał na nim aż do wyjazdu. Do tego czasu udało mu się zdobyć tytuł z Bańkiem, a konkretnie w sezonie 2003/2004.

W 2004 roku przeniósł się na Ukrainę, bo przeniósł się doSzachtara Donieck.
Spędził tam 3 lata, grał w Lidze Mistrzów i Pucharze UEFA. W 2007 roku odwiedził także Anglię, spędził rok w Fulham, a sezon później grał dla odmiany u naszych niemieckich sąsiadów w Bundeslidze, gdzie złapał VfL Bochum.
Tutaj zastąpił w bramce swojego kolegę Jaroslava Drobnego, który następnie przeniósł się do Herthy. Po roku spędzonym w Niemczech Lašty wrócił do Anglii, tym razem grając wWest Ham, w którym wystąpił tylko raz.

Wreszcie osiadł na znanej mu Ukrainie. W 2009 roku przeniósł się do FK Dnipro i transfer był więcej niż udany. Honza spędził w Dniepropietrowsku dobre 7 lat, grając w ponad 100 meczach. Po tym jak jego macierzysty klub dotarł do pierwszej ligi, zdecydował się wrócić do domu.

W 2016 roku ponownie wystąpił na własnym boisku, tym razem w koszulce drużyny, która go wychowała – Karviné. Jako debiutant pomógł Té Honzie znaleźć się na spokojnym środku tabeli. Po bardzo udanym sezonie zdecydował się na transfer do umacniającej się wówczas Slavii. Na jego nieszczęście nie spotkał się w Pradze z dużym zaufaniem i po sześciu miesiącach został zmuszony do przeniesienia. Zdecydował się na transfer do zespołu, w którym rozpoczęła się cała jego kariera zawodowa.W styczniu 2018 roku wrócił do Bańka w Ostrawie.

Jak to się stało, że zacząłeś łowić?

Zacząłem grać w piłkę nożną jako napastnik, ale po sześciu miesiącach jakoś trafiłem w bramkę. Jako dziecko grałem w dwóch grupach wiekowych, w starszej byłem łapaczem, a w młodszej grałem w ataku. Muszę przyznać, że nadal bardzo lubię pracę nóg, mimo że jestem bramkarzem.

Czy pamiętasz pamiętny lub zabawny moment ze swojego piłkarskiego dzieciństwa?

Cóż, nie pamiętam nic szczególnego ze swojego dzieciństwa, ale jest jeden moment, który prawdopodobnie zapamiętam na zawsze. W moim pierwszym ligowym meczu z Žižkovem złapałem piłkę za bramką, co skończyło się żółtą kartką i straconą bramką. Na szczęście chłopaki z drużyny mnie wtedy wsparli i wygraliśmy mecz.

Twoja koszulka jest ozdobiona numerem 16. Dlaczego?

Od małego nie lubiłam numeru jeden, mimo że musiałam go nosić w kategoriach młodzieżowych. Kiedy trafiłem do chłopaków, miałem wybrać numer dwa, jako bramkarz numer dwa. Wybrałam wówczas liczbę 16, która jakoś mi przypadła do gustu. Nosiłam ją w Bańku, po pewnym czasie miałam ją także na Ukrainie i mam ją do dziś, po powrocie do Czech.

Z czego jesteś najbardziej dumny, jeśli chodzi o Twoją karierę?

Pomimo tego, że w swojej karierze pracowałem w wielu klubach, najbardziej dumny jestem z moich początków w Bańku, a konkretnie z roku, w którym zdobyliśmy tytuł. Prawdopodobnie nigdy nie wypomnę sobie tych uroczystości z głowy. Kolejną rzeczą, o której muszę wspomnieć, są mecze reprezentacyjne, które są chyba marzeniem każdego małego chłopca.

Co najbardziej lubisz w byciu bramkarzem?

Wszyscy wiemy, że bramkarze są trochę szaleni. Wywiera na nich presję, nie mogą popełnić błędu i to jest duże wyzwanie. Z pewnością nie ma lepszego uczucia niż uniemożliwienie przeciwnikowi zdobycia bramki po bardzo zaciętym meczu.

Śledzisz innych bramkarzy lub kto jest Twoim ulubionym?

Kiedy miałem 18 lat, oglądałem każdy mecz ligowy. Im jestem starszy, tym mniej oglądam, ale nie tęsknię za ważnymi meczami. Czasami przeglądam w Internecie informacje o treningach bramkarzy, żeby zobaczyć, jak trenują inni. Oglądam najlepszych bramkarzy na świecie, ale gdybym miał wymienić tylko jedno nazwisko, byłoby to Buffon. Mimo swojego wieku potrafi dokonać niesamowitych rzeczy.

Co przekonało Cię do noszenia rękawic BU1?

Na rękawiczki natknęłam się przypadkiem po powrocie z Ukrainy. Po prostu mi pasują. Od początku łowię w kroju Roll Finger, który najbardziej mi odpowiada, a pod względem parametrów BUčka przewyższa inne marki wytrzymałością i przyczepnością. Inną sprawą jest to, że podczas moich występów w Karwinie czy Slavii inni bramkarze również polubili tę markę, co z pewnością świadczy o dobrej jakości rękawic.

Jaki jest Twój osobisty cel na ten sezon?

Miałem do wyboru albo Karwinę, albo Baník. Wybrałem Baníka, obecnie nie ma on takiej pozycji w tabeli, jaką byśmy sobie wyobrażali. W tej chwili naszym celem jest uratowanie Bańka przed spadkiem, bo moim zdaniem klub z taką historią zasługuje na grę w najwyższej klasie rozgrywkowej. Można więc powiedzieć, że mój cel osobisty jest celem całego klubu.

Dziękuję bardzo za rozmowę i życzę Tobie i Twojemu klubowi wszystkiego najlepszego w drugiej połowie sezonu. Na koniec, czy chciałbyś coś powiedzieć pozostałym bramkarzom?

Życzę wszystkim powodzenia i mnóstwa zer w wiosennej fazie sezonu. Jeśli nie masz jeszcze rękawiczek BU1 to nie bój się ich wypróbować, myślę, że nie będziesz żałować.