Najlepsi bramkarze w historii – Lew Jašin

Po krótkiej przerwie przedstawiamy Państwu kolejny z artykułów poświęconych najlepszym bramkarzom wszechczasów. Tym razem kierujemy się na wschód, do nieistniejącego już Związku Radzieckiego, aby przyjrzeć się karierze prawdopodobnie najlepszego bramkarza w historii – Lwa Jaszyna.

Późny początek

Pochodzący z Moskwy, urodzony w październiku 1929 roku, grę w piłkę nożną zaczął niezwykle dawno temu. Jako nastolatek był zatrudniony w fabrykach wojennych, gdzie w przerwach grał z kolegami w piłkę nożną na skrawku za fabryką. To właśnie tam zauważyli go ludzie z Dynama Moskwa. Miał wtedy 18 lat. Lew przeszedł przez drużynę młodzieżową i po raz pierwszy zagrał w drużynie chłopców dopiero w 1950 roku, gdy miał 20 lat. Jednak mecz nie poszedł mu najlepiej, więc kolejną okazję do pokazania swoich umiejętności dostał dopiero 3 lata później. W międzyczasie rosyjski bramkarz poświęcił się także innym sportom, zwłaszcza hokejowi. Gra od 1945 roku, także jako bramkarz. Pomimo tego, że zyskiwał coraz więcej miejsca w bramce hokejowej, ostatecznie zdecydował się dać pierwszeństwo piłce nożnej.

Czarny pająk

Punkt zwrotny nastąpił w latach 1953/54. W tym czasie Jašina wypchnięto do przodu przez swojego drużynowego rywala, Valtera Sanayę, który wszedł w sezon jako wyraźny numer jeden, jednak w ciągu roku stracił pozycję między słupkami, a na boisko wszedł Lew. Dzięki swoim świetnym występom zapewnił sobie miejsce w wyjściowym składzie na kolejny sezon, przez co Sanaya został zmuszony do transferu. Być może to transfer największego w życiu rywala przyczynił się do jeszcze lepszych występów bramkarzy. To właśnie w tym okresie Leo zaczęto nazywać „Czarnym Pająkiem” ze względu na jego agresywność, szybkość, refleks i przewidywanie. Dynamo radziło sobie w tym sezonie wyjątkowo dobrze, głównie dzięki dwóm członkom zespołu – Władimirowi Iljinowi, który strzelił 11 ligowych goli i tym samym zdobył złoty but, oraz Lwo Jaszynie, który w rywalizacji stracił zaledwie 20 goli, dzięki czemu Dynamo Moskwa mogło pochwalić się najlepszą obroną rok. Lew zdobył swój pierwszy tytuł najlepszego bramkarza w całym Związku Radzieckim.

Tytuł Król

Do światowych kronik trafił jednak dopiero w 1958 roku, kiedy pojechał na Puchar Świata do Szwecji. Tutaj, w grupie, uniknął upokarzającej porażki w niesamowicie zaciętym meczu z Brazylijskimi Kanarami, gdy liczba straconych bramek zatrzymała się na dwóch. Związek Radziecki ostatecznie dotarł do ćwierćfinału, gdzie został wyeliminowany przez gospodarzy. 2 lata później pojechał z reprezentacją Francji do Francji, aby wziąć udział w pierwszych Mistrzostwach Europy. Związek Radziecki przeszedł przez cały turniej jak nóż przez masło i w ten sposób Lew Jaszyn został pierwszym w historii mistrzem Europy. W 1962 roku na mundialu w Chile w barwach ZSRR ponownie dotarł do ćwierćfinału, gdzie ponownie został wyeliminowany z gospodarzami. Mistrzostwa te nie były udane dla Lwa dwukrotnie, gdyż w meczu z Kolumbią stracili kilka niepotrzebnych bramek. Wśród nich jest historycznie jedyny gol strzelony bezpośrednio z rzutu rożnego na Pucharze Świata. Pomimo tych niepowodzeń nadal rozwijał się w środowisku klubowym. Z Dynamem udało mu się wygrać ligę w latach 1955, 1957, 1959 i 1963. W ostatnim wspomnianym sezonie udało mu się zdobyć Złotą Piłkę, więc Lew do dziś jest jedynym bramkarzem, który może poszczycić się tym tytułem. W 1966 roku zdobył kolejny tytuł mistrza świata w Anglii, tym razem docierając do półfinału, w którym Sowieci zostali wyeliminowani przez Niemców z Zachodu. Zakończył karierę zawodową w 1970 roku, ale nadal nie opuścił całkowicie świata futbolu, resztę życia spędził w kierownictwie Dynama Moskwa, gdzie pracował aż do śmierci w 1990 roku.