Najlepsi bramkarze w historii – Dino Zoff

Reprezentacja Włoch w swojej historii zgromadziła niezliczoną ilość sukcesów, miała w swoich szeregach świetnych zawodników i osobowości. Trudno byłoby nam jednak znaleźć między kijami większe nazwisko niż jeden z najbardziej nieudanych kapitanów reprezentacji Włoch, wielka postać i najstarszy w historii zdobywca Pucharu Świata. Jest Dino Zoffem.

Chłopak z wielkimi marzeniami

Włochy po uszy pogrążyły się w wojnie, gdy w 1942 roku na samej północy kraju przyszedł na świat chłopiec, który od najmłodszych lat marzył o karierze sportowej. Jako syn rolnika Dino ciągle słyszał, że nie ma wielkich szans na sukces jako sportowiec. W ten sposób zapisał się do technikum, kontynuował pracę w rodzinnym gospodarstwie rolnym i pomagał rodzinie w gospodarce. Mimo to nigdy nie przestał kochać piłki nożnej i sportu w ogóle. Lubił jeździć na rowerze, biegać i grać w piłkę nożną. W wieku 14 lat miał pierwszą szansę zostać profesjonalistą – został zaproszony na treningi młodzieżowej drużyny Interu Mediolan, a później Juventusu. Nie udało mu się jednak dotrzeć do żadnego z nich, prawdopodobnie ze względu na swój wzrost, który w wieku 14 lat wynosił zaledwie 149 centymetrów. Dino nie porzucił swojego marzenia.

Ciężka praca

Przez kolejne lata ciężko pracował nad sobą, codziennie ciężko pracował w rodzinnym gospodarstwie, starał się jak najwięcej grać w piłkę nożną, a przede wszystkim dobrze się odżywiał. Posłuchał rady swojej babci, aby codziennie jeść co najmniej 6 jajek w dowolny sposób. Prawdopodobnie właśnie to doprowadziło do tego, że 5 lat później Dino był wyższy o 33 centymetry. I ciężka praca się opłaciła. Jesienią 1961 roku po raz pierwszy stanął między słupkami najwyższej ligi włoskiej, a konkretnie w barwach Udinese. W klubie doświadczył spadku do drugiej ligi i późniejszego awansu. Po bardzo udanym sezonie w 1963 roku przeniósł się do Mantui, gdzie spędził 4 sezony. To jego występy po 63. roku życia zwróciły uwagę kierownictwa włoskiej drużyny narodowej w piłce nożnej, dlatego brał udział w mistrzostwach Europy i świata w 1968 i 1970 roku. W obu przypadkach „The Blues” sięgnęli po medale, a Zoff, który w obu turniejach został uznany za najlepszego bramkarza, miał w tym duży udział. W międzyczasie Dino spędził 5 lat w Napoli, występując łącznie w 143 meczach dla Niebiesko-Białych.

Zakończenie bajki

Dwa lata po mistrzostwach Dino podjął największą decyzję w swoim życiu – wyjechał do Juventusu Turyn. Nie byłoby w tym nic szczególnego, gdyby Dino nie przeprowadził się w wieku weterana. Miał 30 lat. Resztę swojej kariery spędził w Juventusie, 11 sezonów. Sześciokrotnie wygrał Serie A i dwukrotnie Puchar Włoch, zajmując drugie miejsce w plebiscycie na Złotą Piłkę. Jednak największy sukces był jeszcze przed nim. W 1982 roku jako kapitan i grająca legenda pojechał do Hiszpanii na Puchar Świata. Miał dokładnie 40 lat i 133 dni, kiedy uniósł nad głowę trofeum Mistrzów Świata. Rok później rozegrał swój ostatni mecz ligowy. Odszedł w najlepszej formie.